Fryderyk II "Łagodny, Cichy" Wettin (urodzony w Lipsku, 22 sierpnia 1412 roku, zmarł w Lipsku, 7 września 1464 roku) herb
Syn Fryderyka I "Kłótnika" Wettina, księcia-elektora Saksonii, langrafa Turyngii, margrabiego Miśni i Katarzyny Welf Brunszwik-Lüneburg, córki Henryka I Welfa, księcia Brunszwiku i Lüneburga.
Książę Saksonii i elektor Rzeszy Niemieckiej, margrabia Miśni od 4 stycznia 1428 roku do 7 września 1464 roku, landgraf Turyngii od 7 maja 1440 roku do 1445 roku, namiestnik Niemiec od 9 grudnia 1437 roku do 18 marca 1438 roku i od 27 października 1439 roku do 2 lutego 1440 roku.
W Lipsku, 3 czerwca 1431 roku poślubiła Małgorzatę Habsburżankę (urodzona w 1416 roku, zmarła w Altenburgu, 12 lutego 1486 roku), arcyksiężną austriacką, księżną oleśnicką, córkę Ernesta I "Żelaznego" Habsburga, arcyksięcia Styrii, Karyntii i Krainy i Cymbarki Piastównej Mazoweickiej, córki Ziemowita IV Piasta, księcia czerskiego, rawskiego i liwskiego, płockiego, gostynińskiego, sochaczewskiego, wiskiego i na Płońsku, księcia całego Mazowsza, księcia bełskiego, obwołanego królem Polski.
Był najstarszym z synów pierwszego elektora saskiego z dynastii Wettynów Fryderyka I "Kłótnika" oraz Katarzyny z Brunszwiku-Lüneburga. Po śmierci ojca w 1428 roku odziedziczył władzę w Saksonii wraz ze swoimi trzema młodszymi braćmi (Henrykiem, Zygmuntem i Wilhelmem), przy czym Fryderykowi, jako najstarszemu przypadła godność elektora Rzeszy. Objął władzę w obliczu zagrożenia ze strony Czech - husyci pustoszyli wówczas całą Saksonię. Sytuację zdołał opanować dopiero po kilku latach: w 1432 roku zawarł pokój z husytami, pozostał jednak ich przeciwnikiem na arenie politycznej (husyci ponownie zaatakowali Saksonię w 1438 roku, ponieśli jednak porażkę).
Wykorzystując przyjaźń z królem Niemiec Albrechtem II Habsburgiem starał się wewnętrznie wzmocnić i skonsolidować państwo. W okresie swojego panowania zaangażował się przede wszystkim w działania na rzecz wewnętrznego wzmocnienia i konsolidacji Saksonii, a także poszerzenia jej granic poprzez przejmowanie należnego mu dziedzictwa (m.in. chodziło tu o Turyngię). Staraniom tym pomagała przyjaźń Fryderyka z Albrechtem II Habsburgiem, od 1438 roku królem Niemiec, który rozstrzygnął na korzyść Fryderyka spór o część Miśni w 1439 roku. Fryderyk odparł też roszczenia do tytułu elektorskiego w Saksonii ze strony książąt Lauenburga, którzy sprzymierzyli się z Brandenburgią (konflikt został zakończony ostatecznie w 1441 roku, gdy Fryderyk porozumiał się z margrabiami brandenburskimi).
Po śmierci kuzyna Fryderyka IV udało mu się przyłączyć Turyngię, którą w 1445 roku odstąpił młodszemu bratu Wilhelmowi III "Śmiałemu". W obliczu śmierci brata Henryka, i wstąpienia do stanu duchownego brata Zygmunta oraz dojścia do pełnoletniości brata Wilhelma w 1445 roku podpisał z tym ostatnim umowę o podziale księstwa (Wilhelm otrzymał wówczas Turyngię). Stosunki między braćmi nie układały się jednak dobrze: już w 1446 roku wybuchła między nimi wojna, która zakończyła się pokojem dopiero w 1451 roku.
W nocy z 7 na 8 lipca 1455 roku synowie Fryderyka, Ernest i Albrecht zostali porwani z zamku Altenburg przez mającego do elektora pretensje finansowe rycerza Kunza von Kauffungen. Porywacz, zdążający w kierunku granicy czeskiej został jednak schwytany, a dzieci Fryderyka uwolnione.
W 1459 roku Fryderyk zawarł porozumienie z nowym królem czeskim Jerzym z Podiebradów, regulując ostatecznie swoje stosunki z husytami i przebieg granicy czesko-saksońskiej, wyrzekając się pretensji do terenów położonych po drugiej stronie granicy. Dodatkowo zawarte miało być podwójne małżeństwo między dziećmi Jerzego i Fryderyka.
Fryderyk został pochowany w katedrze w Miśni. Tytuł elektorski przejął po nim starszy syn Ernest, który dokonał podziału Saksonii ze swym bratem Albrechtem. Podział ten dał początek dwóm liniom dynastycznym saskich Wettinów: elektorskiej (ernestyńskiej) oraz książęcej (albertyńskiej).
Był żonaty z Małgorzatą, córką Ernesta "Żelaznego" z dynastii Habsburgów i Cymbarki z dynastii Piastów, ze związku tego pochodziło czterech synów (z czego dwóch przeżyło ojca) i czterych córek.
Żródła:
Fryderyk II Łagodny w "Wikipedia"
SAKSONIA margrabiowie Miśni, landgrafowie Turyngii, książęta elektorzy Saksonii autor: Michał Czechowski
19-04-2020